Jerzy Stefan Stawinski – Bencil

Kırk dört yaşında, doğma büyüme Varşovalıyım. Daha üç hafta önce her şeyi yerinde, enerjik, genç bir adam idim. Benim yaşımda insan meslek hayatında ya başarı kazanmıştır ya da kendinden bekleneni yapamamış bir beceriksizdir. Üç hafta önce -savaş ve savaş sonrası dönemi nedeniyle ortaya çıkan gecikmeye rağmen- toplumda önemli bir yer kazanmayı başarmış biri olduğumu, amirlerimin önüme yığdıkları bir yığın başarı ve beğeni belgelerinin beni güçlendirdiğine ve kendime olan güveni, mi sağlamlaştırdığına yemin edebilirim, önemli bir mevkideydim, mesleki ve toplumsal çalışmalarımın çapı durmadan genişliyor, hep yeni kurumlara, komisyonlara, toplantılara, birliklere seçiliyordum; günlük programım baştan aşağıya doluydu. Günler, haftalar, aylar hızla geçiyordu, durmadan devinim içindeydim, hep canlıydım, kendimi son derece olgun, kaçınılmaz ve çok üretici buluyordum. Düşüncelerim hızla sorundan temele, taslaktan projeye, analizden senteze geçerdi; çok çabuk karar verir, herhangi bir şeyin özünü bir anda kavrar, isteyerek enerjimi harcar, sonra hiç yorulmadan kendimi gene toparlardım. Geceleri hemen derin uykuya dalar, bu uykudan ancak çalar saatin sesiyle uyanırdım. Kırk dört yaşında olduğum halde kendimi çok genç duyuyordum, derin düşünceler ve felsefi sorunlara ayıracak zamanım yoktu. Darbe beklenmedik bir anda ve düşünsem aklıma gelmeyecek olan bir yönden geldi.