Zeki Kayahan Coşkun – Meğer Annem Haklıymış

- Seni doğuracağıma taş doğursaydım!

- Senin çocukların da aynısını sana yapsın inşallah!

- Hep babanın tarafını tut sen.

- Benim günahım neydi de...

- Bana anne deme!

- Kanser ettiniz beni.

- Kızdım mı adım kızdı oluyor!

- Öleyim de kurtulun benden!

- Gün yüzü göstermediniz bana.

- Kime çektin sen bilmem ki?

- Seni alan üç gün sonra geri getirir.

- Yaptığın banaysa, öğrendiğin sana.

- Sen dururken ben mi gideyim ekmek almaya?!

- Seni dokuz ay karnımda taşıdım ben!

- Sana da iyilik yaramıyor.

- Doğru, ben kimim ki zaten?!

Bu ve benzeri serzenişlere maruz kalmış... Kola almak için para istediğinde ne kolası karpuz var dolapta cevabını duymuş... Hava kararmadan evde olması gereken... Bereketi kaçıyor diye; misafire hazırlanan sıcak köftelerin, böreğin yanından kovulmuş... Aynısından evde var veyahut dönüşte alırız yalanlarıyla kandırılmış... “Babası şuna bir şey de” ile sarı kart gösterilmiş... Annesini ihmal etmiş, üzmüş Çocukların kitabı.